“Ko barış kuşu bütün dünneyä ötsün…”
Büük bir aradan sora, pek sevineriz ona, ani var kolaylıımız gazetamızın sayfalarında tiparlayalım pek talantlı Gagauz poetının Mila KURUDIMOVAnın eni yaratmaklarını. O yaratmalar hep ölä incä hem duygulu. Nicä taa ilerkilär: angılarını pek beendilär okuycularımız bütün dünneydän. Aklınıza getireriz, ani Mila KURUDİMOVA duudu 1989-cu yılın Orak ayın (iyül) 3-dä Gagauziyanın Çadır kasabasında. Yazêêr peet hem proza hem herkerä kendi yaratmalarında, te, nicä büünkülerdä dä poetın olaylara kendi derin bakışı var, o bakış ta Mila KURUDIMOVAnın bu sözlerindä: “Ko barış kuşu bütün dünneyä ötsün, ko insan iiliin dilini seçsin – diil kavganın. Gagauzluk, nicä da inslannık — üürektän duêr. Saygılarımlan herbir insana hem candan dualarlan!”
Barış kuşu
Mali büük başta uyumuş, Sobaya konmuş biyaz kuş. Bir dä unukacıı geldi, Biyaz kuşa o sevindi.
Kanatları – aydın gümüş, Yalpak gözlü biyaz kuş. “Ay-kuşu, hoş geldiniz!”, – Fışırdadı gözäl kız.
Mali birdän uyandı, Kara-çirkin bardı. Uşaklar kaç-kaçarak, Sokaktan taa şaşarak:
”Pıy, sän bak – uçan sıçan, Bän seni te kapaçam! Gecä-gündüz pakla-süpür – Hep hererdä batak-çamur!”
“Yakala onu da öldür! Şükür, geldiniz, şükür!” Çırpınêr köşedä cancaaz – Onu kimsey kurtarmaz.
Ansızdan geldi bir ses – Genç, girgin, incä sedef: “Brak onu, anam, ko uçsun! Kolver, babacıım, yaşasın!
Ko yuva yapsın şopronda, İnan, kabaat hiç yok onda! O – açık cannı bir kuşçaaz, Ko ötsün da gelsin ilkyaz!
Ko bitsin bu kara düüş! Koru evimizi, Barış kuş! Kon canımıza, Barış kuş! Ko bitsin, Ko bitsin, bu çirkin düş! 30.04.2022
Cengin rengi Herbir cengin Var rengi: Kara-kahır, Çamur ahır, Kan-kırmızı – Gençliin hırsızı! Açık gözlär, Boz-boş sözlär.
Bulanık su, Yaşanmamış duygusu. Kimseyin oolusu, Kimseyin yavrucuu – Sıcak aucu. Mamunun duası, Raat uykusu: Pak-biyaz parçacık Cana sarmaşık. Pembä dudaklar, Alma yanaklar Ölü-mor, acı-kör – Bu rengi sän gör! ________________ Ama aslında… Cenk renksiz – Ondan gök, deniz umutsuzlu boz, Yaşamak da – toz! 30.04.2022
Unutma! – Beni unutma! – Sän beni anma! Emderdin yaşlan, Suladın kannan.
– Beni unutma! – incecik seslän. O gül yaşlarlan – Kurumuş feslen.
– Beni unutma, Can cana därmiş. Sadık sevgiysä – Herkez dayanarmış.
“Beni unutma” Çiçek türküsünnän, Lüzgär soluunnan Zaman uçarmış. 8.06.2020
Ellinci Zaman hayır olsun, Ömür! Ya bak: Kaç yıl geçti, kaç kiyat? Kırk sekizinci-dokuzuncu… Umutlar – kaçak yolcu!
Yazılmamış mektup gelmeyecek, Sorulmamış soru cevap vermeyecek. Sussuz pınar kara-boş, Çatlamış aynada gülüşün sarfoş.
Nekadar acı, nekadar? Kara-biyaz dizi sayfalar. Okadar bıktım, ki bittim – Kırk dokuz kiyadı yaktım!
Bu mektubu kundakladım, Biyaz şiritlän baaladım. Ömürüm şaşacek: “vay, yazıcı!” Allelem, bu mektup ellinci! 30.04.2022
Источник anasozu.com
